Gauguin van Tahiti naar Frankrijk
Gauguin van Tahiti naar Frankrijk was voor hem een noodzaak. De aanbevelingsbrief van Frankrijk die er voor gezorgd had dat hij als een vorst werd ontvangen, financierde ook zijn thuisreis. “Als ik er goed over nadenk” zei hij in een vlaag van zelfkritiek, “dan moet ik na mijn terugkeer ophouden met dat schilderen, waar ik niet eens van kan leven”. Aan de andere kant was hij er trots op dat hij het drie jaar volgehouden had.
Ik vertelde u al dat hij op Tahiti gelukkige jaren heeft doorgebracht. Maar niet alles was rozengeur en maneschijn. Vaak door zijn eigen toedoen ging zijn gezondheid achteruit en kreeg te maken met de autoriteiten waar hij zich tegen verzette. Tevens kreeg hij het financieel heel moeilijk en daarbij ook nog problemen met zijn vrouw en kinderen die hij verlaten had.
Gauguin van Tahiti naar Frankrijk. Op dertig augustus 1893, kwam hij in Marseille aan met vier francs op zak, na een vreselijke reis in het vooronder. Als hoogtepunt van de zomer, stierven drie onfortuinlijke passagiers van de warmte in de Rode Zee.
Het is bijna ongelooflijk om te bedenken, dat deze man, tijdens de twee jaar dat hij van Frankrijk weg was geweest ondanks de slechte gezondheid en financiële ellende, meer dan veertig doeken, had geschilderd. Waaronder meesterwerken als De geest ontwaakt , Matamua, en Ia Orana Maria. En toch deze zelfde man terug kwam in Frankrijk als een pauper! Het is waar, zou hij van zichzelf goed kunnen zeggen, dat hij werd geboren met het boze oog, dat alleen doet denken aan pech.
Gauguin had een erfenis van 15000 franc van zijn oom Isidor gekregen. Hierdoor ontstond nog meer verwijdering van zijn vrouw en kinderen, want hij wilde dit geld zelf voor zijn kunst gebruiken. Wat dat betreft was hij wel egoïstisch bezig. Hij richtte een nieuw atelier in met dat geld.
In overeenstemming met zijn reputatie nam hij een exotische minnares. Annah, een halfbloed meisje uit Java, dat voor gezelschap danste, in gezelschap met een aapje. Hij maakt een naaktschilderij van haar met het aapje en tracht zo de inheemse indruk in Tahiti uit te beelden. Toch lukt het hem niet, te meer daar de vrouwen in Tahiti natuurlijk naakt zijn en niet gekunsteld zoals Annah en voor begerige blikken van mannen is ontkleed. Het blijft een imitatie.
Gauguin van Tahiti naar Frankrijk
Ondertussen was de tentoonstelling bij Durand-Ruel in Parijs begonnen. Om de één of andere reden viel het werk van Gauguin niet in de smaak bij het publiek. Toch door middel van zijn collega’s die Gauguin promootten kon hij nog elf werken verkopen.
Begin 1894 neemt weer deel aan de Brusselse expositie van de “Les XX “. Hier vond het Tahitiaanse schilderij De geest der doden ontwaakt, wel waardering in Brussel. Gauguin voelt zich weer top. Aan Mette schrijft hij enthousiast dat hij nu eindelijk erkend wordt als ‘de grootste moderne schilder’. Zoals bijna ieder schilder streefde Gauguin ook naar succes.
Tijdens een uitstapje naar Concarneau was hij daar met een paar vrienden en Annah en liet zich uitdagen tot een ruzie met kinderen. In de buurt waren zeelieden die de kinderen gingen helpen. In het gevecht dat daarop volgde brak Gauguin een enkel. In de laatste jaren van zijn leven heeft hij nog last van die enkel. Nooit goed genezen. Tijdens Gauguin’s afwezigheid door opname in het ziekenhuis nam Annah de benen nadat ze eerst de gemeenschappelijke woning had leeggehaald.
De verkoop van zijn schilderijen als veiling in hotel Drouot waarmee hij zijn vertrek wederom naar Tahiti wilde financieren, werd een ramp. Gauguin moest zijn eigen schilderijen kopen om te voorkomen dat ze onder de prijs zakten. Ook hadden zijn vrienden zich nu van hem afgekeerd.
Niets bond hem uiteindelijk meer aan Europa. Woedend verliet hij Frankrijk. Hij scheept zich in zich in op 3 april voor een tweede reis naar Tahiti voorgoed.
Het volgende bericht gaat over zijn tweede verblijf op Tahiti.
