Gauguin weer terug naar Tahiti? Bij zijn terugkeer in Tahiti bleek Tehura te zijn getrouwd. Na een kort avontuurtje met Gauguin weigert ze om weer met hem te gaan samenwonen. Ze verlaat hem al na een week omdat ze ook blijkbaar schrikt van zijn verbonden benen.
Daardoor kiest hij een andere vahine, een meisje van dertien en een half jaar. Met dit meisje Pau’ura (Pahura) leeft hij samen van honderd francs per maand. Een bamboe huis dat hij had gebouwd in Panaauia, 13 kilometer van Papeete.
Zij heeft geposeerd voor het schilderij Te Arii Vahine. Eind 1896 kondigt hij aan dat hij opnieuw vader zal worden. Het babymeisje overleed na een paar dagen al. Mogelijk is hij beïnvloed door de geboorte om twee schilderijen te maken met het thema moederschap: “Bé Bé”en “Te tamari no autua”.
Wellicht Pahura en een kind van hem. Met koeien op de achtergrond geïnspireerd door een schilderij van Tessaer di Arosa, een Frans artiest van wie hij foto’s had.
Gauguin terug naar Tahiti omdat Frankrijk niets meer voor hem betekende.
Net als zijn eerste verblijf op Tahiti was Gauguin spoedig van de hoofdstad Papeete weggetrokken. De Europese invloed was verder toegenomen, zoals electriciteit.
Gauguin bouwde in het binnenland een hut net zoals de onderkomens van de inboorlingen. Dat Gauguin het niet zo nauw nam met de zeden en gewoonten van Europa blijkt onder andere uit het verwekken van kinderen. Voor zijn vertrek uit Parijs was hij vader van een buitenechtelijk kind.Een jaar later ook in de Zuidzee. Aan het eind van zijn leven wordt hij weer vader.
Gauguin weer terug naar Tahiti met tegenvallers
De somberheid van hem door tegenvallers met de verkoop van zijn schilderijen, ziekte, schulden vindt onmiddellijk zijn neerslag in zijn werk Nevermore. Hierop is Paou’aura naakt afgebeeld in 1897.
Hij kwam aan deze titel door het gedicht dat bij het afscheid en vertrek voor het eerst naar Tahiti,werd voorgedragen door Mallarmé, een gedicht van Poe. Op 8 maart 1897 waren 8 schilderijen onderweg naar Frankrijk, inclusief Nevermore .
Gauguin weer terug naar Tahiti en slecht nieuws
Nauwelijks een jaar na het prettige gevoel bij de geboorte van zijn kind bereikte hij het absolute dieptepunt in 1897. Omdat zijn huisbaas dood ging, moest hij verhuizen. Hij liet daarom een ander hut op korte afstand bouwen Daarvoor had hij een lening met een plaatselijke bank de Boerenleenbank van Tahit. gesloten.
.Onmiddellijk was hij weer diep in de schulden, voelde zich ziek en had dubbele blindvliesontsteking en leed aan malaria en aan syfilis die hij in Frankrijk had opgelopen. De buitenwereld dacht aan melaatsheid omdat zijn benen altijd in het verband zaten.
De gedachte aan zelfmoord kwam steeds vaker bij hem op. In het voorjaar van 1897 kreeg hij een bericht vanuit zijn vaderland dat zijn dochter Aline was overleden. Uitgerekend het kind waarvan Gauguin grote verwachtingen had zoals het kunstenaarstalent van haar vader.
.Zou er voor eind januari van het volgende jaar geen verbetering in zijn situatie komen, dan zou hij een eind aan zijn leven maken. Gauguin had het lot een termijn gesteld. Een ding wilde hij de wereld nog wat zeggen. Daartoe verzamelde hij zijn laatste krachten voor het scheppen van het bezienswaardige werk Waar komen we vandaan? Wie zijn wij? Waar gaan wij heen? (doek van 139 x 375 cm)
Vrijwel zonder voorbereiding begon hij aan het werk. Het schilderij is gemaakt op vier meter groot juten doek. Het onbegrip van de wereld, dat hem tot zelfmoord zou brengen, vindt zijn neerslag.
Gauguin weer terug naar Tahiti en zijn laatste grote schilderij
Als een dodelijk gewond dier trekt Gauguin zich terug na voltooiing van dit testament, in de bergen om daar te sterven. De top van een bijgelegen heuvel. Maar de zelfmoordpoging mislukte. De hoeveelheid arcenicum die hij bij zich had en de grote hoeveelheid waarmee hij zich wilde vergiftigen, was een overdosis en moest braken.
Hierdoor verloor de uitwerking zijn effect. Op de één op andere manier moest hij zijn weg naar de bewoonde wereld teruggevonden hebben. De zwaar zieke man werd naar het ziekenhuis gebracht. Hierna deed hij geen zelfmoordpogingen meer.
Gauguin weer terug naar Tahiti voor het laatst.
Heel langzaam komt hij weer tot zichzelf. Om niet het land uitgewezen te worden ziet hij zich gedwongen één van die gehate baantjes aan te nemen om aan de kost te komen. In 1898 mei Aangesteld als regeringsdetachement. Hij begint te schrijven en enig tekenwerk in plaatselijke dagbladen. Kantoorwerk dus bij zijn schuldeisers op het departement Publieke Werken.
Eind januari 1898 ontving hij geld uit Parijs en was in staat zijn schulden af te betalen. Hij begint weer te leven. Verrassing van duizend frank van Monfreid. Hij had namelijk het als testament bedoelde schilderij Waar komen wij vandaan?….verkocht maar dat was de bedoeling eigenlijk niet. Voor dit ruwste en krachtigste werk van allemaal had iemand zich geïnteresseerd. Dat gaf Gauguin weer nieuwe levensmoed.
.
Werkte aan andere, meer relaxte schilderijen zoals Het Witte Paard en Faa Iheihe met zijn zonnige kleuren. Twee schilderijen die volgden zijn gemarkeerd door de geboorte van een andere zoon van Pau’ura die hij Emile noemde net als zijn eerstgeboren zoon van Mette. De twee nieuwe moederschap schilderijen werden waarschijnlijk in april 1899 gemaakt. Op het grote schilderij Te Tamari Atua zijn wellicht Pahura en het kind dat hij van haar had, afgebeeld.
Juli en augustus brengt hij in het ziekenhuis in Papeete door. In hetzelfde jaar hij stopt met schilderen voor journalistieke activiteiten. In 1900 sterft zijn zoon Clovis. Gauguin bevindt zich weer in het ziekenhuis. Het schilderen ligt daardoor vrijwel stil.
.
In augustus verkoopt Gauguin wegens problemen zijn huis en met achterlating van zijn tweede gezin op Tahiti. Hij gaat overzee, ver weg naar een meer primitieve plaats met minder koloniale ambtenaren.
Op 16 september 1901 landde hij bij Atuona op het eiland van Hiva Oa, één van de Markiezen Eilanden. Zijn roem was verspreid door zijn maandelijkse politieke artikelen . En hij werd goed ontvangen door verkopers, missionairs en politie.
Het volgende bericht gaat over zijn verdere leven op Atuona op het eiland Hiva Oa.
